Wiersze

Pod dotknięciem
płonącej zapałki
twoich palców
wybucha płomień
tak gwałtowny
jakby w samym piekle
się narodził

Niepohamowany
wciska się
w najdrobniejsze szczeliny
pod paznokcie
pod powieki

Żywioł
nie do ujarzmienia
huczy
pod gorącym niebem
skóry

Jeszcze chwila
a rozsadzi
zaciśnięte źrenice
i wybuchnie
oszalałe morze pozaru

Jeszcze chwila
a rozerwie
niebieskie strumienie
nerwów
i zacznie się
potop ognia

Jeszcze chwila
a

Wtedy
zanurzysz się
we mnie
jak w płonącej rzece

Małgorzata Hillar

Wiersz mojej ulubionej poetki, wiersz o Nim, a właściwie o mnie, ale o mnie z Nim. On jest jak wiersz, a właściwie On jest wierszem i ja staję się wierszem kiedy jestem z Nim. Trochę to polątane, ale ważne że ja rozmumiem i On też zrozumie.

Bądź przy mnie blisko

bo tylko wtedy

nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę

jaka ona duża

i jaka ja

to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata

Halina Poświatowska

Ten wiersz od tygodnia siedzi w mojej głowie, z resztą nie tylko wiersz i nie tylko w głowie.....

Robię się tandetnie romantyczna, ale najlepsze jest to, że nie zamierzam tego zmieniać :))))

z rusałek z elfów z dobrych wróżek
z miejsc gdzie spełniają się marzenia
z zaczarowanych lunaparków
z wielkich podróży aż do plejad
z nocy pachnących tajemnicą
z szaleństw co zakwitają wiosną
z jesiennych tęsknot głupich wzruszeń
nie pozwól Boże mi wyrosnąć

Jerzy Andrzej Masłowski

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila
splecione ręce gdzieś na plaży, oczu błysk,
wysłany w biegu krótki list,
stokrotka śniegu, dobra myśl,
to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd<
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
kropelka żalu, której winien jesteś ty,
nieprawda, że tak miało być,
że warto w byle pustkę iść,
to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów,
uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne,
nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś,
żałośnie chuda kwiatów kiść
i nowa złuda, nowa nić,
to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt....

Agnieszka Osiecka

Niektórzy ludzie mają takie miejsca, które kojarzą im się z innymi, ja mam takie wiersze i to jest własnie jeden z nich. Oczywiście kojarzy mi się z facetem, z facetem, którego kiedyś kochałam... ale to zdecydowanie za długa i za nudna opowieść, ale wiersz piękny...